“Çok mutlu bir çocuktur, hiç ağlamaz” şeklinde söylemler duyuyorum bazen ebeveynlerden. Halbuki ağlamayan çocuk yetiştirme çabasına girmek; sevgi, yemek gibi temel ihtiyaçları reddetmek anlamına gelir.
Çocuğumuzun ağlaması çoğu zaman bizi çözümsüz bırakabilir. Bunun nedenlerinden bazıları; bizim ebeveyn olarak ağlamaya katlanamamamız ya da çocuğun neye ağladığını bilmememiz olabilir. Buralarda, ağlamanın bizim için ne ifade ettiğine odaklanmak çok önemlidir. “Ağlamak benim için ne ifade ediyor, bebeğim ağladığında bende neler oluyor?“
Bebekler için ağlamak iletişim biçimidir. Tüm ihtiyaçları karşılandıktan sonra onun ağlama ihtiyacına cevap vermemiz gerekir. Nedenini bilmesek bile göz temasımızı ve ten temasımızı onlardan esirgememeliyiz. Çünkü çocukların sakinleşmek için ebeveynlerine ihtiyaçları vardır.
Ağlamaya bir ihtiyaç olarak bakmalıyız. Gözyaşlarının iyileştirici gücüne güvenerek onlarla o anda kalmak çok değerlidir